Godność:
Biały Królik we własnej osobie. Aczkolwiek, jako iż nazywanie go tym imieniem byłoby dość kłopotliwe, gdyż takowych jest mnóstwo, z tego powodu przyjęło się imię Shiro. Jeżeli już ktoś nie chce używać tego, pozostaje jeszcze zwykłe Usagi.
Wiek:
Nawet sam królik nie wie, ile właściwie lat kica po tym świecie, więc przyjmuje, że ma tyle, na ile wskazuje jej wygląd. Krócej mówiąc twierdzi, iż jest to szesnaście lat.
Płeć:
Shiro nie jest tak po prostu królikiem. Przynajmniej nie tej płci, której zwykle wszyscy się spodziewają. Jest to dziewczyna, lub trafniej - królica. Zaskoczeni?
Orientacja: Nasz królik nie daje żadnych oznak zainteresowania osobnikami tej samej płci, a przeciwnej? Wręcz przeciwnie. Jednako Biały Królik nie twierdzi, iż jest istotą aseksualną, a raczej.. Neutralną pod tym względem? Będąc szczerym, dla niej samej to wciąż jest zagadką.
Rasa:
Wygląda prawie jak człowiek! Ale nim nie jest, czy tego chce, czy nie. Jej uszy i puchaty ogonek przeczą temu twierdzeniu, całkowicie je wykluczając. Sama do wiadomości przyjęła, że jest po prostu królikiem, tylko takim... Innym. Dopiero niedawno pogodziła się z faktem, iż istoty jej pokroju nazywane są zmiennokształtnymi.
Moce:
-Chyba nikt nie jest zaskoczony faktem, że Biały Królik jako, iż jest królikiem, kica. Wysoko kica, kiedy jest w pół-ludzkiej formie. Czyli praktycznie cały czas, więc niech nikt się nie dziwi temu, jak wysoko Królik może skoczyć. W końcu przemiany opanowała do perfekcji, jak inaczej miałaby przecisnąć się przez wszystkie swoje nory? No cóż, może spokojnie dałaby radę i bez tego, ale nie we wszystkich przypadkach. W końcu Alicja o podobnej budowie dała sobie radę tam wpaść, w pogoni za Shiro.
-Osobistą umiejętnością Królika jest zmienianie wielkości obiektów, lecz budynku nie zmniejszy, by schować go do kieszeni. Niby nic takiego, ale biorąc pod uwagę oryginalną wielkość jej zegarka, przydaje się. Przy zakupach to samo - w końcu po co martwić się o rozmiar ubrań, skoro można to skorygować?
Klasa:
1-2. W końcu królik doskonale dogaduje się ze zwierzętami. Albo przed nimi ucieka...
Zawód:
W wolnych chwilach Usagi lubi zbierać wszelakiej maści rośliny, więc gdyby ktoś potrzebował dostawcy Królik chętnie się zgłosi.
Umiejętności:
-O dziwo umie gotować. Iiii... Koniec. Ah, chyba, że liczy się rozpoznawanie roślin. Taki sobie puchaty zielarz.
Aspekt:
Uwaga, teraz nastała pora na wstrząsającą informację. Lepiej usiądźcie. Albo nie, to później. Ale siedzieć możecie. No więc zaczniemy jakoś od początku. Dziewczyna mierzy dokładnie 165 centymetrów wzrostu, więc nie jest jakoś specjalnie wysoka (w końcu to królik). Waży zaś ledwie (aż?) 45 kilogramów. Skóra królika jest bardzo jasna, lecz nic nie dorówna idealnej bieli uszu i puszystego, delikatnego ogonka. Budowa jej ciała jest bardzo drobna, zaś sylwetka szczupła, z delikatnym wcięciem w talii. Jej ramiona są wąskie, sprawiające wrażenie, że dziewczyna jest bezbronnym króliczkiem. Twarz Shiro jest szczupła, z nieco zaróżowionymi policzkami. Oczy Usagi są duże, w odcieniach fioletu i różu. Ma mały, zadarty ku górze nosek i delikatne, drobne usta. I teraz zapowiadana od początku wiadomość. "Biały Królik" nie jest taki znów biały. Jej futerko owszem, w formie królika jest bielutkie, lecz jej włosy są liliowe... No cóż, może nie była to tak wstrząsająca wiadomość, jaka była ogłoszona, ale to nic nie zmienia.
Charakter:
Królik, jak to królik, jest stworzeniem nieco, a może nawet bardzo płochliwym, wiecznie spanikowanym. Z tym przedstawicielem gatunku nie jest inaczej, lecz ludzie nazwaliby to zapewne zwykłą nieśmiałością. Jednak gdy komuś wreszcie uda się złapać Shiro, to może się do danej osoby przyzwyczaić. Paradoksem jej charakteru jest fakt, iż dziewczyna bardzo źle znosi samotność. Mimo to źle czuje się w tłumie, jednak po prostu łatwo się rozprasza, przy czym często gubi. Ale gdy chociażby usłyszy swoje imię wypowiedziane przez osobę, do której Królik nie jest przyzwyczajony, rumieni się. Nie robi się cała czerwona, ale i tak. Ah, jakże ten królik jest problematyczny.. Wiecznie zabiegana zegarynka, kiedy tylko musi gdzieś być za dwie godziny, najchętniej wyszłaby już, zaraz. Kto dba o to, że do przejścia ma 15 metrów..? Jednak mimo wszystko stara się, by zawsze na jej twarzy gościł uśmiech (który, tak między nami, wygląda całkiem uroczo..) i chce pomagać innym, co po raz kolejny koliduje z jej nieśmiałością. Dziwne, przy czym chyba nie da się tego tak po prostu zrozumieć. Ale tak już jest.
Historia:
Biały Królik nie pamięta najwcześniejszych lat swojego życia. Nie wie, jakich miała rodziców, o ile miała ich w ogóle, kim byli, czy gdzie do tej pory mieszkała. Nie straciła wszystkich wspomnień wstecz, lecz najwyraźniej wszystkie związane z jej pochodzeniem i ostatnie, czyli przed samym trafieniem tutaj. W pewnym momencie po prostu obudziła się w jakimś tunelu, w ręku dzierżąc zegarek kieszonkowy, który bynajmniej nie był rozmiaru, który zmieści się gdzieś poza cylindrem Kapelusznika. Oh, czyli pamięć o tym niebieskim wariacie, który ubóstwia herbatę, pozostała. Ciekawe. Ale wciąż nie miała pojęcia, co działo się przedtem. Wracając pamięcią do wcześniejszych wydarzeń przypomniała sobie coś, lecz kompletnie bezużytecznego w sprawie znalezienia się w tym miejscu. W końcu zebrała się w sobie i wydostała się z nory. Wychylając się jedynie po oczy rozejrzała się wokół, przy czym zorientowała się, że jest na Ziemi - bynajmniej Wonderland to to nie jest. Zbyt.. Normalnie, spokojnie... Mimo utraty części pamięci - nie tak wielkiej, lecz dosyć kluczowej do rozszyfrowania jej pochodzenia - wiedziała, jak dostać się tam z powrotem. Postanowiła wrócić, nie dowiadując się, skąd się tu wzięła. Wówczas zmniejszyła zegarek (To Ci się nie przyda! Tak, na pewno.. Przydało się.) i przypięła go do marynarki. Zmieniła się w Białego Królika znanego z opowieści, po czym zaczęła podążać za intuicją. Po drodze dołączyła do niej, czy raczej zaczęła za nią biec, blondynka o szkarłatnych oczach, doskonale znana nam wszystkim Alicja. Tak właśnie, jak mówi powieść, znalazła się w Krainie Czarów - podążając za Białym Królikiem. Autor opowieści chyba nie przewidywał, iż większość jego słów była najprawdziwszą prawdą. Mimo to, historia Przewodnika między Światami, jest i zapewne zawsze pozostanie niepełna, nie pożądana przez ciekawość nikogo. Może jednak pewnego dnia ktoś będzie w stanie opowiedzieć ją w całości, lecz tego pewnie nie wie nikt, z Krainy czy nie, choć wszechwiedzący Kot z Cheshire może znać odpowiedź. Na dzień dzisiejszy pewien jest jedynie fakt, iż Królik znów opuści Krainę Czarów, sama jednak nie znając celu tej podróży. Lecz wie, że zbyt prędko nie powróci. Im dalej się przemieszczała, im dalej od Wonderlandu była, miała przeczucie, że doskonale zna miejsce, do którego zmierza, jakby część wspomnień do niej wracała. Wiedziała, że pochodzi z Krainy, lecz czuła silną więź z Ziemią. Mimo wszystko niezbyt zależało jej na odzyskaniu tamtej części pamięci, chociaż było jej szkoda, że nie pamięta swojej rodziny.. Kiedy tunel łączący Ziemię i Wonderland skończył się, Shiro została oślepiona jasnym światłem i zaczęła spadać. Zamknęła oczy i odetchnęła głęboko. To tutaj... Witaj znów...
Dodatkowe informacje/zainteresowania:
-Królik ma bardzo wrażliwe na dotyk uszy, lecz uwielbia być głaskana po głowie.
-Kiedy się denerwuje, zaczyna skubać rąbek spódnicy, czy bawić się swoim nieodłącznym zegarkiem.
-Uwielbia marchew. Pamiętacie jej nieśmiałość i wieczną chęć ucieczki..? Łatwym sposobem na złapanie Białego Królika jest zaproponowanie jej marchwi. Cóż za zdziwienie, doprawdy nikt by się nie spodziewał.
Biały Królik we własnej osobie. Aczkolwiek, jako iż nazywanie go tym imieniem byłoby dość kłopotliwe, gdyż takowych jest mnóstwo, z tego powodu przyjęło się imię Shiro. Jeżeli już ktoś nie chce używać tego, pozostaje jeszcze zwykłe Usagi.
Wiek:
Nawet sam królik nie wie, ile właściwie lat kica po tym świecie, więc przyjmuje, że ma tyle, na ile wskazuje jej wygląd. Krócej mówiąc twierdzi, iż jest to szesnaście lat.
Płeć:
Shiro nie jest tak po prostu królikiem. Przynajmniej nie tej płci, której zwykle wszyscy się spodziewają. Jest to dziewczyna, lub trafniej - królica. Zaskoczeni?
Orientacja: Nasz królik nie daje żadnych oznak zainteresowania osobnikami tej samej płci, a przeciwnej? Wręcz przeciwnie. Jednako Biały Królik nie twierdzi, iż jest istotą aseksualną, a raczej.. Neutralną pod tym względem? Będąc szczerym, dla niej samej to wciąż jest zagadką.
Rasa:
Wygląda prawie jak człowiek! Ale nim nie jest, czy tego chce, czy nie. Jej uszy i puchaty ogonek przeczą temu twierdzeniu, całkowicie je wykluczając. Sama do wiadomości przyjęła, że jest po prostu królikiem, tylko takim... Innym. Dopiero niedawno pogodziła się z faktem, iż istoty jej pokroju nazywane są zmiennokształtnymi.
Moce:
-Chyba nikt nie jest zaskoczony faktem, że Biały Królik jako, iż jest królikiem, kica. Wysoko kica, kiedy jest w pół-ludzkiej formie. Czyli praktycznie cały czas, więc niech nikt się nie dziwi temu, jak wysoko Królik może skoczyć. W końcu przemiany opanowała do perfekcji, jak inaczej miałaby przecisnąć się przez wszystkie swoje nory? No cóż, może spokojnie dałaby radę i bez tego, ale nie we wszystkich przypadkach. W końcu Alicja o podobnej budowie dała sobie radę tam wpaść, w pogoni za Shiro.
-Osobistą umiejętnością Królika jest zmienianie wielkości obiektów, lecz budynku nie zmniejszy, by schować go do kieszeni. Niby nic takiego, ale biorąc pod uwagę oryginalną wielkość jej zegarka, przydaje się. Przy zakupach to samo - w końcu po co martwić się o rozmiar ubrań, skoro można to skorygować?
Klasa:
1-2. W końcu królik doskonale dogaduje się ze zwierzętami. Albo przed nimi ucieka...
Zawód:
W wolnych chwilach Usagi lubi zbierać wszelakiej maści rośliny, więc gdyby ktoś potrzebował dostawcy Królik chętnie się zgłosi.
Umiejętności:
-O dziwo umie gotować. Iiii... Koniec. Ah, chyba, że liczy się rozpoznawanie roślin. Taki sobie puchaty zielarz.
Aspekt:
Uwaga, teraz nastała pora na wstrząsającą informację. Lepiej usiądźcie. Albo nie, to później. Ale siedzieć możecie. No więc zaczniemy jakoś od początku. Dziewczyna mierzy dokładnie 165 centymetrów wzrostu, więc nie jest jakoś specjalnie wysoka (w końcu to królik). Waży zaś ledwie (aż?) 45 kilogramów. Skóra królika jest bardzo jasna, lecz nic nie dorówna idealnej bieli uszu i puszystego, delikatnego ogonka. Budowa jej ciała jest bardzo drobna, zaś sylwetka szczupła, z delikatnym wcięciem w talii. Jej ramiona są wąskie, sprawiające wrażenie, że dziewczyna jest bezbronnym króliczkiem. Twarz Shiro jest szczupła, z nieco zaróżowionymi policzkami. Oczy Usagi są duże, w odcieniach fioletu i różu. Ma mały, zadarty ku górze nosek i delikatne, drobne usta. I teraz zapowiadana od początku wiadomość. "Biały Królik" nie jest taki znów biały. Jej futerko owszem, w formie królika jest bielutkie, lecz jej włosy są liliowe... No cóż, może nie była to tak wstrząsająca wiadomość, jaka była ogłoszona, ale to nic nie zmienia.
Charakter:
Królik, jak to królik, jest stworzeniem nieco, a może nawet bardzo płochliwym, wiecznie spanikowanym. Z tym przedstawicielem gatunku nie jest inaczej, lecz ludzie nazwaliby to zapewne zwykłą nieśmiałością. Jednak gdy komuś wreszcie uda się złapać Shiro, to może się do danej osoby przyzwyczaić. Paradoksem jej charakteru jest fakt, iż dziewczyna bardzo źle znosi samotność. Mimo to źle czuje się w tłumie, jednak po prostu łatwo się rozprasza, przy czym często gubi. Ale gdy chociażby usłyszy swoje imię wypowiedziane przez osobę, do której Królik nie jest przyzwyczajony, rumieni się. Nie robi się cała czerwona, ale i tak. Ah, jakże ten królik jest problematyczny.. Wiecznie zabiegana zegarynka, kiedy tylko musi gdzieś być za dwie godziny, najchętniej wyszłaby już, zaraz. Kto dba o to, że do przejścia ma 15 metrów..? Jednak mimo wszystko stara się, by zawsze na jej twarzy gościł uśmiech (który, tak między nami, wygląda całkiem uroczo..) i chce pomagać innym, co po raz kolejny koliduje z jej nieśmiałością. Dziwne, przy czym chyba nie da się tego tak po prostu zrozumieć. Ale tak już jest.
Historia:
Biały Królik nie pamięta najwcześniejszych lat swojego życia. Nie wie, jakich miała rodziców, o ile miała ich w ogóle, kim byli, czy gdzie do tej pory mieszkała. Nie straciła wszystkich wspomnień wstecz, lecz najwyraźniej wszystkie związane z jej pochodzeniem i ostatnie, czyli przed samym trafieniem tutaj. W pewnym momencie po prostu obudziła się w jakimś tunelu, w ręku dzierżąc zegarek kieszonkowy, który bynajmniej nie był rozmiaru, który zmieści się gdzieś poza cylindrem Kapelusznika. Oh, czyli pamięć o tym niebieskim wariacie, który ubóstwia herbatę, pozostała. Ciekawe. Ale wciąż nie miała pojęcia, co działo się przedtem. Wracając pamięcią do wcześniejszych wydarzeń przypomniała sobie coś, lecz kompletnie bezużytecznego w sprawie znalezienia się w tym miejscu. W końcu zebrała się w sobie i wydostała się z nory. Wychylając się jedynie po oczy rozejrzała się wokół, przy czym zorientowała się, że jest na Ziemi - bynajmniej Wonderland to to nie jest. Zbyt.. Normalnie, spokojnie... Mimo utraty części pamięci - nie tak wielkiej, lecz dosyć kluczowej do rozszyfrowania jej pochodzenia - wiedziała, jak dostać się tam z powrotem. Postanowiła wrócić, nie dowiadując się, skąd się tu wzięła. Wówczas zmniejszyła zegarek (To Ci się nie przyda! Tak, na pewno.. Przydało się.) i przypięła go do marynarki. Zmieniła się w Białego Królika znanego z opowieści, po czym zaczęła podążać za intuicją. Po drodze dołączyła do niej, czy raczej zaczęła za nią biec, blondynka o szkarłatnych oczach, doskonale znana nam wszystkim Alicja. Tak właśnie, jak mówi powieść, znalazła się w Krainie Czarów - podążając za Białym Królikiem. Autor opowieści chyba nie przewidywał, iż większość jego słów była najprawdziwszą prawdą. Mimo to, historia Przewodnika między Światami, jest i zapewne zawsze pozostanie niepełna, nie pożądana przez ciekawość nikogo. Może jednak pewnego dnia ktoś będzie w stanie opowiedzieć ją w całości, lecz tego pewnie nie wie nikt, z Krainy czy nie, choć wszechwiedzący Kot z Cheshire może znać odpowiedź. Na dzień dzisiejszy pewien jest jedynie fakt, iż Królik znów opuści Krainę Czarów, sama jednak nie znając celu tej podróży. Lecz wie, że zbyt prędko nie powróci. Im dalej się przemieszczała, im dalej od Wonderlandu była, miała przeczucie, że doskonale zna miejsce, do którego zmierza, jakby część wspomnień do niej wracała. Wiedziała, że pochodzi z Krainy, lecz czuła silną więź z Ziemią. Mimo wszystko niezbyt zależało jej na odzyskaniu tamtej części pamięci, chociaż było jej szkoda, że nie pamięta swojej rodziny.. Kiedy tunel łączący Ziemię i Wonderland skończył się, Shiro została oślepiona jasnym światłem i zaczęła spadać. Zamknęła oczy i odetchnęła głęboko. To tutaj... Witaj znów...
Dodatkowe informacje/zainteresowania:
-Królik ma bardzo wrażliwe na dotyk uszy, lecz uwielbia być głaskana po głowie.
-Kiedy się denerwuje, zaczyna skubać rąbek spódnicy, czy bawić się swoim nieodłącznym zegarkiem.
-Uwielbia marchew. Pamiętacie jej nieśmiałość i wieczną chęć ucieczki..? Łatwym sposobem na złapanie Białego Królika jest zaproponowanie jej marchwi. Cóż za zdziwienie, doprawdy nikt by się nie spodziewał.
